بهترین رهبر آن است که در کارهای مردمان دخالت نکند و مردمان او را نشناسند.
سپس آن که مردمان او را می‌شناسند و او را کرنش می‌کنند.
سپس آن که مردمان او را می‌شناسند و از او بیمناک‌اند.
سپس آن که مردمان او را می‌شناسند و از او گریزانند.
مردمان به رهبری که راستی ندارد، اعتماد نکنند.
رهبر فرهیخته سخن نگوید و دخالت نورزد. مردمان بگویند؛ کارهایمان طبیعی و خود به خود به انجام می‌رسد.