آیا می‌توانی نَفس‌ِِ بدکنش و سرشتِ راستین را؛
یگانه سازی و از آن جدا نشوی؟
آیا می‌توانی نَفَس‌ را چون نوزاد نرم و زلال گردانی؟
آیا می‌توانی دانایی را ندانسته زیست کنی؟
آیا می‌توانی کنش را بی‌ستیز فرو بگذاری؟
آیا می‌توانی با هستی مهربان شوی و بی‌دخالت تدبیر کنی؟
آیا می‌توانی از خود تهی شوی، در ابدیت گام نهی و آگاه نباشی؟
آیا می‌توانی در گشایش و تنگنا؛ چون مادر، فروتن و پذیرنده بمانی؛
پدید آوری، پرورش دهی و ارباب نباشی‌؟
این است سرشتِ راستینِ رازآلود.
*****
Notebook Ten
Can you unite
the errant self and the true nature,
and not fall away from it?
Can you render the breath
soft and clear,
like that of a newborn?
Can you live wisdom
without knowing it?
Can you let go of action
without contention?
Can you be kind to existence
and govern without interference?
Can you empty yourself,
step into eternity,
and remain unknowing?
Can you, in opening and in constraint,
remain like a mother—
humble and receptive?
Can you bring forth,
nurture,
and yet not rule?
This is
the mysterious true nature.
Translation by AI